Kees Kieft bracht het belangrijkste deel van zijn leven door in de stad Kampen, waar hij woonde in een markante muurwoning met pothuis naast de Koornmarktspoort.
In zijn vrije tijd hanteerde hij fanatiek tekenstift en verfkwast. Daarin werd hij gestimuleerd door zijn vrouw en door de contacten die hij onderhield met kunstenaarsverenigingen, zoals ‘Het Palet’ in Zwolle, waar hij zijn licht opstak bij onder anderen Stien Eelsingh (Staphorst) en Piet Zwiers (Giethoorn).
In Kampen richtte hij in 1959 ‘De Varfdeuze’ op, van welke vereniging hij vele jaren voorzitter was.
Aanvankelijk werkte Kieft uitsluitend figuratief, waarbij hij zich allerlei vrijheden veroorloogde. Later legde hij veel accent op de gebruikte materie, zoals kunsthars, mortel, glas en zand, die hij vaak bewerkte of kleurde met verf. Zijn materiaalgebruik is ongetwijfeld beïnvloed door zijn werk bij de Schokbetonfabriek in zijn woonplaats. Zijn schilderijen, die soms bijna reliëfs zijn, werden steeds abstracter. Uitsparingen in vlakken gingen een belangrijke rol spelen evenals het bijzondere kleurgebruik.
Toen Kees Kieft in 1974 door verschillende omstandigheden genoodzaakt werd zijn dagelijkse arbeid neer te leggen, werd zijn manier van schilderen nog vrijer en professioneler. Onvermoeibaar stortte hij zich op de kunst en schiep een oeuvre ‘dat alle kenmerken van een onafhankelijk en eigenzinnig kunstenaarschap bezit’. Het werk kreeg een steeds monumentaler uitstraling, en liet zich goed plaatsen in een architectonische context. Autoriteiten, zoals de bekende museumdirecteuren Wim Beeren en Rudi Fuchs bezochten zijn atelierwoning. Het Stedelijk Museum in Amsterdam, waarvoor Kees een heilig respect koesterde en dat hij regelmatig bezocht, bezit werk van hem.
