Kunstcollectie

Wobbe Alkema (1900 – 1984)

 

In 1922 werd Alkema aspirant-lid van de Groninger kunstenaarsvereniging De Ploeg en in november 1924 werkend lid. Hij speelde in het verenigingsleven geen grote rol, vanwege zijn geheelonthoudersschap en vanwege het ontbreken van geestverwanten. Hij nam slechts één keer aan een expositie deel. In 1925 moest hij de zolder waar hij woonde en werkte opgeven en trok hij weer bij zijn ouders in. In dat jaar bedankte hij ook voor De Ploeg. In januari 1926 verzocht hij weer als werkend lid aangenomen te worden, maar dat verzoek werd door de ledenvergadering verworpen.

Nadien heeft hij geen poging daartoe meer ondernomen. Door Jan Altink maakte Alkema kennis met het Belgische kunsttijdschrift het Overzicht, waardoor (nummer 16, mei-juni 1923) hij in aanraking kwam met het constructivisme, een stroming die hem zeer aansprak. In de zomer van 1924 bracht Alkema een bezoek aan Antwerpen. Hetzelfde jaar werd hij bouwkundig tekenaar bij een architectenbureau. Zomer 1925 bezocht hij België weer en knoopte hij vriendschappen aan met Belgische kunstenaars. Hij ontmoette daar ook Paul van Ostaijen. Tussen 1925 en 1933 maakte Alkema schilderijen, grafiek en collages. In diverse (Belgische) bladen werd werk van hem afgedrukt. In de periode 1926-1930 werd zijn palet lichter van toon. In de jaren 1930-1931 maakte hij acht droge-naaldetsen waarin de invloed van Kandinsky was te zien. Door de slechte economische omstandigheden en de dreigende politieke situatie lukte het Wobbe Alkema niet meer om na 1933 nog enig beeldend werk van betekenis te maken. Pas na de Tweede Wereldoorlog pakte hij zijn werkzaamheden als beeldend kunstenaar weer op. In 1957 vertrok hij naar Kampen. Daar wekte hij als bouwkundige/hoofdopzichter aan de restauratie van de Bovenkerk. De Alkema’s woonden in de voormalige bovenmeesterswoning tegenover de kerk, waar ruimte was voor een atelier, wat zijn productie ten goede kwam. In de afgelopen decennia groeide de waardering voor zijn oeuvre gestaag, terwijl het daarvoor in de vergetelheid dreigde te raken.